آنچه ما را بِه ما می رساند بکارت بود
این نشانه‌ی بی نشان مادران
سینه به سینه به ما رسید
امروز لذتی نبردیم
بی نشانه، نشانه‌دار ماندیم
نشانه‌دارها
در اوج می‌رقصند
و ما
هنوز هم به اخم پدر
با سبیل‌هایمان
بیل می زنیم معصومیت از دست رفته‌مان را
عذرش را می‌خواهم
نمی خواهم نقابِ حالایش را
شماره ثبت: ۱۴۰۳۱۱۲۲-۰۱
ثبت در موسسه فرهنگی هنری فصل سپید زمستان.
